Niestabilność stawu barkowego
Niestabilnością stawu ramiennego, to niezdolność do utrzymania głowy kości ramiennej w panewce stawu podczas ruchu. Jest często diagnozowanym schorzeniem układu ruchu. Nieleczona może prowadzić do poważnych zaburzeń, jak również innych konsekwencji zdrowotnych pozornie niezwiązanych z obręczą barkową. Niestabilność barku zazwyczaj obejmuje górny staw ramienny, w głównej mierze spowodowana jest zwichnięciami.
Schorzenie to występuje u młodych osób z powodu urazów, jednakże często problem niestabilności stawu barkowego dotyka także ludzi w podeszłym wieku, którzy cierpią na zaawansowane zwyrodnienia stawu ramiennego. Na niestabilność tego stawu narażeni są też sportowcy, w szczególności pływacy, ze względu na wykonywane przez nich ruchy w trakcie pływania.
Przyczyną niestabilności barku może być przewlekłe, nieprawidłowe napięcie w obrębie stawu ramiennego, które może być spowodowane:
➢ nieprawidłową postawą ciała,
➢ wiotkością mięśni obręczy barkowej,
➢ wrodzoną lub nabytą hipermobilnością stawów,
➢ regularnym przeciążeniami i mikrourazami w obrębie stawu.
Niestabilność stawu barkowego może też być uwarunkowana genetycznie i wynikać z nadmiernej ruchomości lub przeciążenia stawu. Głównym z objawów ostrego zwichnięcia barku jest bolesne ograniczenie ruchomości w stawie barkowym oraz ból przy poruszaniu się.
Do najczęstszych objawów niestabilności barku należą:
➢ wrażenie niestabilności stawu,
➢ nawracające zwichnięcia,
➢ objawy bólowe podczas wykonywania ruchów w określonych płaszczyznach,
➢ bóle w obrębie całego barku,
➢ słyszalne “kliknięcie”, “przeskakiwanie” w stawie,
➢ problemy z uniesieniem ramienia ponad głowę,
➢ intensywne bóle podczas aktywności fizycznej.
Leczenie dolegliwości dobierane jest indywidualnie. Zazwyczaj zaczyna się od farmakologii oraz intensywnej rehabilitacji. Przy poważniejszych urazach, po kilkumiesięcznej terapii, w przypadku braku poprawy często konieczna jest operacja. Potem następuje rehabilitacja i unieruchomienie operowanego obszaru na 3 do 12 tygodni.
Każde zwichnięcie wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Jeśli podejrzewasz u siebie niestabilność stawu barkowego, zgłoś się do ortopedy.
Nie zwlekaj!
Przyczyną niestabilności barku może być przewlekłe, nieprawidłowe napięcie w obrębie stawu ramiennego, które może być spowodowane:
➢ nieprawidłową postawą ciała,
➢ wiotkością mięśni obręczy barkowej,
➢ wrodzoną lub nabytą hipermobilnością stawów,
➢ regularnym przeciążeniami i mikrourazami w obrębie stawu.
Niestabilność stawu barkowego może też być uwarunkowana genetycznie i wynikać z nadmiernej ruchomości lub przeciążenia stawu. Głównym z objawów ostrego zwichnięcia barku jest bolesne ograniczenie ruchomości w stawie barkowym oraz ból przy poruszaniu się.
Do najczęstszych objawów niestabilności barku należą:
➢ wrażenie niestabilności stawu,
➢ nawracające zwichnięcia,
➢ objawy bólowe podczas wykonywania ruchów w określonych płaszczyznach,
➢ bóle w obrębie całego barku,
➢ słyszalne “kliknięcie”, “przeskakiwanie” w stawie,
➢ problemy z uniesieniem ramienia ponad głowę,
➢ intensywne bóle podczas aktywności fizycznej.
Niestabilność stawu barkowego może też być uwarunkowana genetycznie i wynikać z nadmiernej ruchomości lub przeciążenia stawu. Głównym z objawów ostrego zwichnięcia barku jest bolesne ograniczenie ruchomości w stawie barkowym oraz ból przy poruszaniu się.
Leczenie dolegliwości dobierane jest indywidualnie. Zazwyczaj zaczyna się od farmakologii oraz intensywnej rehabilitacji. Przy poważniejszych urazach, po kilkumiesięcznej terapii, w przypadku braku poprawy często konieczna jest operacja. Potem następuje rehabilitacja i unieruchomienie operowanego obszaru na 3 do 12 tygodni.
Każde zwichnięcie wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Jeśli podejrzewasz u siebie niestabilność stawu barkowego, zgłoś się do ortopedy.
Nie zwlekaj!